SPIS TREŚCI:

• OCHRONA DŁONI
• OCHRONA NÓG
• OCHRONA DRÓG ODDECHOWYCH
• OCHRONA CIAŁA
• OCHRONA SŁUCHU
• OCHRONA GŁOWY
• OCHRONA PRZED UPADKIEM Z WYSOKOŚCI
• OCHRONA PRZED DESZCZEM

OCHRONA DŁONI

KRYTERIA PRAWIDŁOWEGO DOBORU RĘKAWIC OCHRONNYCH

Niezwykle ważnym elementem środków ochrony indywidualnej są rękawice ochronne, które służą do zabezpieczenia dłoni przed niepożądanymi lub/i szkodliwymi dla zdrowia i życia czynnikami. Prawidłowo dobrane rękawice ochronne nie tylko zapewnią odpowiednią ochronę dłoni, lecz także zagwarantują maksymalną wygodę użytkowania, pozytywnie wpływając na bezpieczeństwo i jakość wykonywanej pracy.

ROZMIAR

Poniższa tabela przedstawia wytyczne normy EN 420 w zakresie poszczególnych rozmiarów rękawic przypisanych do odpowiednich wymiarów dłoni. Rękawice ochronne marki Lahti Pro zapewniają użytkownikowi optymalne dopasowanie do dłoni, gwarantując zarówno bezpieczeństwo jak i dużą wygodę użytkowania.

WYKAZ NORM

EN 420+A1:2009 - Rękawice ochronne. Wymagania ogólne i metody badań. Obowiązuje dla wszystkich rękawic ochronnych, niezależnie od kategorii ochrony, do której rękawice należą (dotyczy więc kategorii ochrony I, II jak i III). Określono w niej wymagania ogólne i odpowiednie procedury badawcze, dotyczące projektowania i konstrukcji rękawic, odporności materiałów rękawic na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody użytkowania
i skuteczności, znakowania i informacji dostarczanych przez producenta, które mają zastosowanie do wszystkich rękawic ochronnych.

EN 388 - Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania, metody badania, znakowania oraz informacje dostarczane dla użytkownika. Badania rękawic obejmują: odporność przed zagrożeniami mechanicznymi, takimi jak ścieranie, przecięcie ostrzem, rozdzieranie i przekłucie. Parametry odporności mechanicznej rękawic zostały określone
za pomocą czterech cyfr występujących na dole piktogramu.

EN 407 - Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień). Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej ogólne wymagania, metody badania, poziomy skuteczności w zakresie odporności termicznej, znakowanie, informacje dostarczane do użytkownika. Badania rękawic obejmują odporność przed zagrożeniami termicznymi, takimi jak: ogień, wysoka temperatura, itp. Parametry odporności termicznej rękawic zostały określone za pomocą sześciu cyfr występujących na dole piktogramu.

EN 511 - Rękawice chroniące przed zimnem. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych dla użytkownika oraz badania rękawic, które chronią przed konwekcją i przewodzeniem zimna do -50 °C. Parametry odporności termicznej rękawic zostały określone za pomocą trzech cyfr występujących na dole piktogramu.

EN ISO 10819 - Drgania i wstrząsy mechaniczne. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne - Pomiar i ocena współczynnika przenoszenia drgań przez rękawice na dłoń operatora. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych dla użytkownika oraz określono metodę pomiaru laboratoryjnego, a także sposób analizy danych oraz
sporządzania protokołu badań współczynnika przenoszenia drgań przez rękawice z materiałem redukującym drgania, które obejmują dłoń i palce ręki wraz z kciukiem. Według ustalonej procedury badań dla rękawic proponowanych do ochrony przed drganiami wyznaczano dwa charakteryzujące rękawice współczynniki liczbowe:
• skorygowany współczynnik przenoszenia drgań TRM dla sygnału testowego M (zakres częstotliwości 32-200 Hz)
• skorygowany współczynnik przenoszenia drgań TRH dla sygnału testowego H (zakres częstotliwości 200-250 Hz)

EN 12477 - Rękawice ochronne dla spawaczy. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych przez producenta oraz badania rękawic spawalniczych używanych przy ręcznym spawaniu metalu, cięciu oraz w procesach pokrewnych. Zgodnie z powyższą normą spawalnicze rękawice ochronne dzielą się na następujące grupy:
• typu A (zapewniają spełnienie wymagań w zakresie właściwości ochronnych na wyższym poziomie)
• typu B (stosowane są do prac wymagających dużej zręczności, np. spawania TIG)

MATERIAŁ Z JAKIEGO WYKONANA JEST POWŁOKA/ CZĘŚĆ CHWYTNA RĘKAWICY

RĘKAWICE „WARSZTATOWE” ZE SKÓRY SYNTETYCZNEJ

Skóra syntetyczna jest materiałem charakteryzującym się wytrzymałością i odpornością
na zużycie. Rękawice wykonane ze skóry syntetycznej posiadają na ogół liczne wzmocnienia lub/ i poduszki, chroniące przed odciskami i wibracjami, jak i ściągacz na rzep.

Trwałość, wygoda użytkowania jak i doskonałe czucie trzymanego przedmiotu sprawiają, iż rękawice te bardzo często znajdują zastosowanie w warsztatach samochodowych i w związku z tym znane są potocznie jako rękawice warsztatowe. Cieszą się jednak również dużą popularnością między innymi w przemyśle transportowym, w pracach magazynowych, jak i we wszelkiego rodzaju zajęciach rekreacyjnych.

RĘKAWICE ZE SKÓRY NATURALNEJ

Rękawice wykonane ze skóry naturalnej wykazują dużą odporność na przetarcia i rozdarcia. Wyróżniają się również dobrymi właściwościami oddychającymi. Zapewniają maksymalny komfort użytkowania oraz dobry chwyt trzymanego przedmiotu, zadawalając nawet najbardziej wymagającego
użytkownika.

Ze względu na swoje bogate właściwości użytkowe, rękawice skórzane znalazły zastosowanie w licznych branżach, takich jak np. budownictwo, transport, motoryzacja, rolnictwo.

RĘKAWICE POWLEKANE LATEKSEM

Lateks to najczęściej wykorzystywany materiał do produkcji powłoki rękawic ochronnych. Rękawice pokryte lateksem, lub z niego wykonane, charakteryzują się wysoką elastycznością, także w niskich temperaturach, dużą odpornością na rozerwanie i doskonale spisują się nawet w najtrudniejszych warunkach atmosferycznych.

Olbrzymia wszechstronność lateksu, jak i stosunkowo niewysoki koszt jego produkcji, oznaczają, iż rękawice lateksowe znajdują zastosowanie np. na budowie, w magazynie, w przemyśle transportowym, w rolnictwie, w gospodarstwie domowym i ogrodzie.

RĘKAWICE OCIEPLANE

Rękawice ocieplane, przeznaczone są do prac w trudnych warunkach atmosferycznych, w tym w niskich temperaturach. Ich powłoka nadaje im wszechstronności, a mieszanka włókien syntetycznych, które nie pochłaniają wody oraz utrzymują ciepło, chroni użytkownika przed zimnem,
deszczem, śniegiem, jak i wiatrem.

Rękawice ocieplane znajdują zastosowanie między innymi na budowie, w przemyśle transportowym, w chłodniach i w rolnictwie.

RĘKAWICE POWLEKANE NITRYLEM

Nitryl z którego wykonane są rękawice marki Lahti Pro to syntetyczna mieszanka gum, składająca się z akrylonitrylu i butadienu, która nie zawiera białek lateksu. Kombinacja tych dwóch składników tworzy materiał elastyczny i bardzo odporny na ścieranie, zapewniając jednocześnie doskonałą odporność
na benzynę bezołowiową, olej napędowy, heksan, parafinę. Świetnie chroni także przed olejami i smarami. 

Rękawice powlekane nitrylem wykorzystywane są często w przemyśle transportowym i motoryzacyjnym, jak i w rolnictwie i ogrodnictwie. Stanowią również doskonałą alternatywę dla osób uczulonych na lateks.

RĘKAWICE POWLEKANE POLIURETANEM (PU)

Poliuretan jest materiałem o bardzo wysokiej elastyczności oraz dużej odporności na ścieranie i rozdarcie. Dzięki tym właściwościom idealnie nadaje się do produkcji rękawic o cienkiej, a jednocześnie bardzo wytrzymałej powłoce.

Rękawice poliuretanowe zapewniają swojemu użytkownikowi dużą manualność oraz doskonałe czucie trzymanego przedmiotu, idealnie spisując się między innymi w pracach wymagających dużej precyzji. Rękawice te często stosowane są np. przez mechaników, magazynierów, jak i właścicieli gospodarstw domowych.

RĘKAWICE POWLEKANE PVC

Rękawice powlekane PVC charakteryzują się doskonałą odpornością między innymi na smary, oleje, tłuszcze, łagodne środki czyszczące, jak i wodę, spisując się również stosunkowo dobrze w niskich temperaturach. 

Znajdują zastosowanie w wielu różnych branżach, w tym np. w motoryzacji, w rolnictwie, w przemyśle transportowym.

WŁAŚCIWOŚCI MATERIAŁÓW, Z KTÓRYCH WYKONANE SĄ POWŁOKI/CZĘŚCI CHWYTNE RĘKAWICY

* Część chwytna wielu modeli rękawic marki Lahti Pro, które zostały wykonane ze skóry syntetycznej, została wyposażona w liczne wstawki wzmacniające z PVC, antypoślizgową siatkę silikonową, itd., znacząco poprawiając właściwości rękawicy. Informacja znajdująca się w powyższej tabeli odnosi się tylko i wyłącznie do skóry syntetycznej, nie uwzględniając więc właściwości materiałów uzupełniających.

Uwaga: Powyższa tabela stanowi poglądowe zestawienie właściwości charakterystycznych dla poszczególnych rodzajów powłok/ części chwytnych rękawic. Właściwości powłoki/ części chwytnej mogą się różnić w zależności od modelu rękawicy.

RODZAJ DZIANINY Z JAKIEJ POWINNY BYĆ WYKONANE RĘKAWICE

Poniższa tabela przedstawia główne zalety poszczególnych dzianin wykorzystywanych do produkcji rękawic ochronnych:

OCHRONA NÓG

Zapewnienie odpowiedniej ochrony nóg i stóp ma decydujący wpływ przede wszystkim na bezpieczeństwo podczas pracy, ale również na komfort użytkowania.

Obuwie o cechach ochronnych przeznaczone jest do ochrony stóp użytkownika przed urazami, które mogłyby powstać podczas wypadków.
Obuwie może zabezpieczać stopę przed czynnikami mechanicznymi, chemicznymi, szkodliwym działaniem ciepła, zimna lub wilgoci.

Obuwie najczęściej ochroni przed kilkoma rodzajami zagrożeń jednocześnie. Stopień ochrony zależy głównie od konstrukcji obuwia, użytych materiałów
oraz wyposażenia w elementy takie jak: podnoski, wkładki antyprzebiciowe, ochrony kostki, itp. 

Obuwie, które nie posiada cech ochronnych, a przeznaczone jest jedynie do stosowania w miejscu pracy ze względu na walory higieniczne, nie może być traktowane jako środek ochrony
indywidualnej, a jedynie jako obuwie robocze.

WYKAZ NORM

EN ISO 20344 - Środki ochrony indywidualnej - Metody badania obuwia. W normie określono metody badania obuwia przeznaczonego do stosowania, jako środki ochrony indywidualnej.

EN ISO 20345 - Środki ochrony indywidualnej - Obuwie bezpieczne. W normie określono podstawowe i dodatkowe (opcjonalne) wymagania dla obuwia bezpiecznego używanego do celów ogólnych. Uwzględniono, na przykład, ryzyko mechaniczne, odporność na poślizg, zagrożenia termiczne, cechy ergonomiczne.
Obuwie bezpieczne (SB, S1 – 4) - posiada cechy ochronne łącznie z ochroną palców stopy za pomocą podnosków, których wytrzymałość jest badana przy uderzeniu z energią 200 J.

EN ISO 20347 - Środki ochrony indywidualnej - Obuwie zawodowe. W normie określono podstawowe i dodatkowe wymagania dla obuwia zawodowego. Natomiast odniesienie do specjalnych zagrożeń zawarte jest w uzupełniających normach dotyczących obuwia do prac specjalistycznych (np. obuwie dla strażaków, czy obuwie elektroizolacyjne).
Obuwie zawodowe (OB, O1 – 5) - posiada cechy ochronne przeznaczone do ochrony przed urazami, które mogą wystąpić w czasie wypadku w miejscach pracy. Przeznaczone jest do codziennego użytkowania tam gdzie nie jest wymagana ochrona palców stopy za pomocą podnosków.

KATEGORIE OCHRONY OBUWIA - WYMAGANIA PODSTAWOWE

Kategorie obuwia bezpiecznego (EN ISO 20345)

Kategorie obuwia zawodowego ( EN ISO 20347)

KATEGORIE OCHRONY OBUWIA - WYMAGANIA DODATKOWE

P - Odporność na przebicie z siłą nie mniejszą niż 1100N

A - Właściwości antyelektrostatyczne

C -  Właściwości prądoprzewodzące

I - Właściwości elektroizolacyjne

HI - Izolacja spodu od ciepła

CI - Izolacja spodu od zimna

E - Absorpcja energii w części piętowej

WR - Ograniczona przepuszczalność wody całego obuwia

WRU - Ograniczona przepuszczalność i absorpcja wody wierzchu obuwia

HRO - Odporność podeszwy na działanie wysokiej temperatury w krótkotrwałym kontakcie (do 300ºC±5ºC/ 1min±1s)

CR - Odporność na przecięcie

M - Ochrona śródstopia

AN - Ochrona kostki

FO - Odporność podeszwy na olej napędowy

SRA - Odporność na poślizg na podłożu ceramicznym pokrytym roztworem laurylosiarczanu sodu (SLS)

SRBV - Odporność na poślizg na podłożu stalowym pokrytym glicerolem

SRC - Odporność na poślizg na obydwu w/ w podłożach

OCHRONA DRÓG ODDECHOWYCH

Półmaski filtrujące dzieli się według skuteczności filtrowania na trzy klasy: FFP1, FFP2, FFP3.

WYKAZ NORM

EN149:2001 + A1:2009 - Sprzęt ochrony układu oddechowego - Półmaski filtrujące do ochrony przed cząstkami - Wymagania, badanie, znakowanie. Obowiązuje dla półmasek filtrujących należących do III kategorii ochrony. Określa minimalne wymagania, dotyczące badań oraz znakowania półmasek filtrujących, stosowanych jako sprzęt chroniący układ oddechowy przed cząstkami, z wyjątkiem tych masek, których używa się w razie konieczności ucieczki.

NDS – najwyższe dopuszczalne stężenia toksycznego związku chemicznego lub natężenie inne czynnika szkodliwego, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy określonego w Kodeksie Pracy, przez jego okres aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia.

STOSOWANIE ŚRODKÓW OCHRONY UKŁADU ODDECHOWEGO PODCZAS PRACY WYMAGANE JEST GDY:

- stężenie niebezpiecznych substancji w powietrzu przekracza Najwyższe Dopuszczalne Stężenia (NDS) dla tych substancji

- zawartość tlenu we wdychanym powietrzu jest niższa niż 17% jego składu

- temperatura wdychanego powietrza przekracza dopuszczalną normę, w której człowiek może pracować

OCHRONA CIAŁA

WYKAZ NORM

EN ISO 13688 - Odzież ochronna - Wymagania ogólne. W niniejszej Normie Międzynarodowej określono ogólne wymagania, dotyczące wykonania, z zakresu ergonomii, nieszkodliwości, oznaczania wielkości, procesu starzenia, kompatybilności i znakowania odzieży ochronnej oraz informacji, które
powinien dostarczać producent wraz z wyrobem. Niniejsza Norma Międzynarodowa jest przeznaczona do stosowania tylko w połączeniu z innymi normami określającymi wymagania dla konkretnego wykonania i nie może być stosowana, jako samodzielny dokument bazowy.

EN ISO 20471 - Odzież o intensywnej widzialności - Metody badania i wymagania. W normie określono wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności, która daje możliwość wizualnej sygnalizacji obecności w strefie ruchu użytkownika dla operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, w każdych warunkach oświetlenia, zarówno w świetle dziennym, jak i w ciemności przy oświetleniu przez reflektory pojazdu. Norma jasno określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, a także minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej,
ponadto nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony.

EN ISO 20471 - Norma utrzymuje podział odzieży na 3 kategorie na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym kategoria 1 jest najniższą kategorią, a kategoria 3 przedstawia najwyższy poziom widoczności.

ZNAKOWANIE ODZIEŻY OCHRONNEJ

OCHRONA SŁUCHU

Ochronniki słuchu są najprostszym i najszybszym sposobem ochrony narządu słuchu przed skutkami oddziaływania hałasu.

Wymagania dyrektywy 2003/10/WE (minimalne wymagania w zakresie ochrony pracowników przed zagrożeniem związanymi z narażeniem na hałas)

Wartość tłumienia:

SNR - (Simplified Noise Reduction) Jednostkowa, średnia wartość tłumienia.

HML - Wartość tłumienia wyrażana w zależności od średniego poziomu częstotliwości:

            H: Tłumienie wysokich częstotliwo ści (wysokie tony)

            M: Tłumienie średnich częstotliwości

Ochronniki słuchu dzielimy na:

- nauszniki przeciwhałasowe

- zatyczki do uszu (wkładki przeciwhałasowe)

NAUSZNIKI PRZECIWHAŁASOWE

Nauszniki przeciwhałasowe składają się z dwóch czasz tłumiących, które obejmują małżowiny uszne i przylegają do głowy miękkimi poduszkami uszczelniającymi wypełnionymi zwykle pianką ze sztucznego tworzywa lub cieczą. Czasze tłumiące są zazwyczaj wypełnione materiałem pochłaniającym dźwięk. Nauszniki przeciwhałasowe mogą być niezależne lub mocowane do hełmów ochronnych.

ZATYCZKI DO USZU

Zatyczki do uszu (wkładki przeciwhałasowe) - są to ochronniki słuchu noszone w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Są one przeznaczone do szczelnego zamknięcia przewodu słuchowego. Zatyczki do uszu dzielimy na zatyczki jednorazowego użytku i wielorazowego użytku. Mogą one być kształtowane przez producenta (np. silikonowe) lub kształtowane przez użytkownika (np. piankowe). Istnieją też zatyczki w wersji na kabłąku, gdzie kabłąk pełni funkcję sprężyny dociskowej i ma za zadanie utrzymywać zatyczki wewnątrz lub u wejścia przewodu słuchowego. Kabłąk może być noszony na szczycie głowy, pod brodą lub z tyłu głowy. Rozmiar zatyczek powinien być starannie dobrany dla każdego użytkownika, gdyż źle dobrane wkładki mogą powodować uczucie niewygody lub podrażnienie przewodu słuchowego.

OCHRONA GŁOWY

TRWAŁOŚĆ HEŁMÓW

Data produkcji hełmu wytłoczona jest na wewnętrznej stronie skorupy (najczęściej na daszku). Jest zakodowana pod postacią trzech tarcz. Grot strzałki umieszczonej w środku każdej tarcz wskazuje odpowiednio: rok, miesiąc i dzień produkcji. Pełne właściwości ochronne chełm zachowuje przez 2 lata od daty rozpoczęcia użytkowania, nie dłużej jednak, niż 3 lata od daty produkcji.

WYKAZ NORM

EN 397 - Przemysłowe hełmy ochronne. Norma określa wymagania konstrukcyjne i parametry ochronne, metody badań i wymagania dotyczące znakowania hełmów ochronnych dla przemysłu. Ustalono wymagania obowiązkowe i dodatkowe dotyczące parametrów ochronnych.

Wymagania obowiązkowe:

- zdolność amortyzacji (Energia uderzenia przekazywana na makietę głowy nie może przekraczać 5 kN podczas upadku bijaka o masie 5 kg z wysokości 1 m)

- odporność na przebicie (Przebijak o masie 3 kg z wysokości 1 m nie może odkształcić hełmu tak aby dotknąć makiety głowy)

- odporność na działanie płomienia (Płomień palnika pod kątem 45 stopni od pionu, powinien znajdować się w odległości 50 do 100 mm i stykać się z wierzchołkiem skorupy przez 10 s. Skorupa hełmu nie może się palić i rozprzestrzeniać płomienia dłużej niż 5 s po jego odstawieniu)

Wymagania dodatkowe:

- zdolność amortyzacji w bardzo niskich temperaturach -20°C lub -30°C

- zdolność amortyzacji w bardzo wysokiej temperaturze + 150°C

- elektroizolacyjność - 440 Vac

- odkształcenia boczne - LD

- odpryski stopionego metalu - MM

OCHRONA PRZED UPADKIEM Z WYSOKOŚCI

Praca na wysokości oznacza między innymi pracę na rusztowaniach, konstrukcjach budowlanych, stropach, kominach, drabinach lub innych podwyższeniach, znajdujących się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem terenu lub poziomem podłogi. Do prac na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje pracownik, jeżeli powierzchnia ta jest osłonięta ze wszystkich stron do
wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami (w tym z oknami) albo wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracowników przed upadkiem z wysokości. Przepisy prawa polskiego i europejskiego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zobowiązują pracodawców zatrudniających osoby wykonujące prace na wysokości do zapewnienia właściwych środków chroniących przed upadkiem. Upadek z wysokości stanowi częstą przyczynę wypadków, na ogół ciężkich lub śmiertelnych. Praca na wysokości należy do prac szczególnie niebezpiecznych, zagrażających życiu i zdrowiu pracowników dlatego środki ochrony indywidualnej należące do tej grupy zaliczamy do III Kategorii. Podczas wykonywania prac na z uwagi na duży stopień zagrożenia zdrowia i życia pracowników.

Do wykonywania pracy na wysokości mogą być dopuszczeni jedynie pracownicy, którzy:
• zostali zapoznani z ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą
• mają zagwarantowane środkami ochrony indywidualnej możliwość wykonywania takiej pracy
• posiadają aktualne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na wysokości
• odbyli szkolenie w zakresie bhp oraz instruktaż stanowiskowy zapoznający ich ze specyfiką prac na wysokości oraz zagrożeniami występującymi na stanowisku pracy.

Zgodnie z wymaganiami normy zharmonizowanej PN-EN 365 „Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości. Ogólne wymagania dotyczące instrukcji użytkowania, konserwacji, badań okresowych, napraw, znakowania i pakowania” należy wykonywać co rok od momentu rozpoczęcia
użytkowania przeglądy okresowe sprzętu.

Aby spełnić wymagania przepisów każdy zestaw do pracy na wysokości musi składać się z:

Szelek bezpieczeństwa (EN 361) - podstawowym zadaniem szelek bezpieczeństwa jest utrzymanie ciała człowieka w trakcie spadania oraz bezpieczne rozłożenie sił dynamicznych, towarzyszących powstrzymywaniu spadania. Tylko pełne szelki bezpieczeństwa posiadające pasy barkowe i udowe, są
urządzeniami dopuszczonymi do użytkowania jako zabezpieczenie przed upadkiem z wysokości.

Punktu kotwiczącego (EN 362) - stanowi pierwsze i kluczowe ogniwo indywidualnego sytemu ochrony przed upadkiem. Jego zadaniem jest zaczepienie podzespołu łącząco-amortyzującego do konstrukcji nośnej.

Elementu łącząco-amortyzującego (EN 355) - łączy klamrę zaczepową szelek bezpieczeństwa z punktem kotwiczącym. W przypadku, gdy nastąpi spadanie, podzespół łączącoamortyzujący musi zatrzymać upadek oraz złagodzić siłę powstającą w czasie wyhamowania upadku. Funkcje podzespołu
łącząco-amortyzującego mogą pełnić: amortyzatory z linką bezpieczeństwa, urządzenia samohamowne, urządzenia samozaciskowe i inne.

WYKAZ NORM
EN 362
W normie określono wymagania i metody badań dla urządzeń kotwiczących przeznaczonych dla jednego i wielu użytkowników. Podano w normie również wymagania dla znakowania, instrukcji użytkowania oraz porady do instalacji.

EN 355
W normie podano wymagania, metody badania, zasady znakowania, informacje wymagane do przekazania dla użytkownika i sposób pakowania amortyzatorów.

EN 361
W normie podano w normie wymagania, metody badania, zasady znakowania, informacje wymagane od producenta oraz sposób pakowania dotyczące szelek bezpieczeństwa.

OCHRONA PRZED DESZCZEM

Odzież przeciwdeszczowa

Pracując na zewnątrz, jesteśmy narażeni na liczne utrudnienia. O ile praca podczas ładnej i słonecznej pogody może być przyjemna, to jesienne chłody oraz deszczowa aura naraża nas na duży dyskomfort. W tym momencie zaczynamy zastanawiać się jaką zapewnić sobie odzież BHP podczas pracy w deszczu.

Podczas pracy, często w nieustającym deszczu narażamy się na wychłodzenie organizmu. Dyskomfort, jaki powoduje przemoknięte ubranie, utrudnia pracę i wykonywanie zadań

Wśród ubrań Lahti Pro dostępna jest paleta odzieży dedykowanej podczas pracy w deszczu. Oferujemy przeciwdeszczowe płaszcze, spodnie, kombinezony i kurtki.

Płaszcze przeciwdeszczowe

Wykonane z PCV i poliestru zapewniają znakomitą ochronę przed deszczem. Posiadają dodatkowo wentylację oraz rękawy ze ściągaczem, który chroni przed wiatrem.

Peleryny przeciwdeszczowe

Peleryny są nice lżejszym rozwiązaniem, niż płaszcze przeciwdeszczowe. Dedykowane do pracy zawodowej w trudnych warunkach, idealnie spełniają swoją rolę również, jako ubrania codziennego użytku podczas chociażby górskich wędrówek. Kaptur ściągany na troczki dodatkowo zapewnia ochronę przed wiatrem.

Spodnie przeciwdeszczowe

Wybierając kurtkę, czy też płaszcz przecideszczowy, nie zapewniamy sobie pełnej ochrony całego ciała. Idealnym uzupełnieniem będą spodnie przeciwdeszczowe. Wykonane z lekkiego Poliuretanu zapewnią pełną ochronę przed deszczem oraz duża odporność na uszkodzenia mechaniczne.